خشم یک فرایند طبیعی بدن است و باید در حد تناسب و تعادل حفظ گردد اما روشهای ابراز خشم حاصل یادگیری است و پرخاشگری نمونه شدید و خارج از تناسب خشم است.

خشم همواره ما را به هدف نمی رساند و چه بسا از رسیدن به اهداف نیز دورمان کند گاهی اوقات انسانها فکر می کنند که خشم موجب تخلیه روانی می گردد اما درست این است که خشم ٰخشم می زاید

روش کنترل:

1- احساس تعهد : شخص بپذیرد که بی تعادلی در خشم او را از هدف دور می کند و زندگی را بر خود و دیگران بد تر می کند و تصمیم به تغییر بگیرد

2-عامل خشم خود را محیط نداند (بهانه نتراشد) و خود را مسئول آن بداند

3-فرایند و نشانه های فیزیولوِژی خشم را بشناسد( مثل لرزش اندامها ، سرخ و داغ شدن ، قفل شدن مغز ، بی تابی و ...)

4-در این هنگام موقعیت را ترک کند و به آرام سازی یا ریلکسیشن خود بپردازد( ریلکسیشن یکی از تکنیکهای آرام سازی است که روانشناسان آموزش می دهند

5-دلایل خشم خود را شناسایی کند و راههای بهتری برای آن پیدا نماید

6- به یک فعالیت لذت بخش بپردازد

7-از روش با خود گویی مثبت استفاده کند

8-به روش ملایمتر دلایل خشم خود را بیان کند

9- خواسته خود را مودبانه بیان نماید